Ome Japie heeft een hond.
Diep weggekropen onder zijn stoel
laat hij zijn tanden zien en gromt.
Ome Japie windt zich op;
door alle restricties verliezen heel veel mensen hun baan.
‘Ik ga naar Den Haag’, roept hij vastberaden,
‘de verantwoordelijken in elkaar slaan’.
Een knokige vuist gaat de lucht in.
Eerst maar eens kijken, of hij uit zijn stoel kan opstaan.