Met oma bellen, liedjes zingen achter de camera, van tralala tot eendjes zwemmen in het water, dag oma, we spreken je later. Mam, wat gaan we doen? De verveling slaat toe, na wat lezen en een rekensom. Het is lastig om de kinderen te vermaken. Jas aan, we gaan aan de wandel door koude lege straten, gelukkig afgeleid door knuffelberen neergezet achter enkele ramen. Vrolijk zwaaien, glazen ogen die uitbundige bewegingen weerkaatsen.
De online yogales, prima te doen, met je neus in het tapijt spieren rekken, kinderen voor even in eigen kamer spelend in een virtuele wereld uit de stekker, dan armen in de lucht kijk omhoog , het plafond; die moet ik weer eens witten, daarna uitgestrekt liggen tussen de stoelen en de tafel, ogen dicht verstand op nul, soepel zonder zorgen voelt voor even lekker.
Werken, van acht tot vijf met drie kinderen, een hond en twee katten in een flat, het is wennen aan de drukte maar het gaat allemaal net, we hebben eigenlijk niet te klagen, kunnen thuis vrijuit ademhalen, hopend dat anderen door ons isolement ook de zomer zullen halen.