Refia Doevendans

Vanuit Blauwestad, eerste klas uitzicht, op het red light district. Onbetaalbaar!

Een keer per jaar komen Klaas en Piet op visite.  Het is vanwege de verjaardag van Klaas.  Hij wil het op een of andere manier altijd bij mij vieren.  Er wordt hard op de deur geklopt,   ik ben schijnbaar niet snel genoeg met open doen want  iemand staat ondertussen al ongeduldig op het raam te

Sint tuurt naar wat cadeautjes; hij vraagt zich af wie ze allemaal inpakken gaat.  De stoomboot, mag door milieuregelgeving, niet meer in de vaart.  Geen kind die dit jaar vol verwachting zingend op de kade staat.  Zijn schimmel, was altijd een trouw dier, nu vervangen door een zwarte nachtmerrie;   zij zwaait al dreigend met haar

Een lange sliert van rode lichten,  onderbroken door knipperend oranje.  Het landschap opgeslokt in mist,  code geel: ‘minder dan 200 meter zicht…’  De radio doorbreekt de eenzaamheid,  even afgeleid, helaas de afslag gemist. 

Tikkend verdwijnt het daglicht  achter verduisterende gordijnen.  Huisgenoten, afgezonderd in quarantaine,  zullen tien dagen thuis doorbrengen.  Komt er nog licht na het duister?  Een eenzame straatlantaarn verlicht  op de elfde avond van november  een schaal vol snoep in cellofaan.  Geen kind komt het dit jaar halen. 

Oude Wijsheid De kano glijdt nog langzaam voort in het water van het uitgestrekte zompige kikkerland,  terwijl wij plots uit onze dromen worden opgeschrikt. ‘Kijk, daar is de onheilsbrenger die de zon een gouden kroon heeft gegeven’, zegt de oudste angstig, terwijl wij met onze ogen de richting van de peddel volgen, die hij omhooghoudt

Een frisse windvlaag door de bomen,  het regent geel, oranje en rood.  Kale koppies van de wilgen,  zijn zonder takken wel heel bloot.  Op het vlakke schemerwater,  vaart een eenzame vissersboot.  Kastanjes rapen, een walnoot kraken,  voorjaarsbollen reeds gepoot.  Snel naar binnen voor het donker,  aan de snert met roggebrood.  Verwarming aan, verlichte kamer,  snoepen

Het duivelsgebroed komt bijeen onder een grote boom; een levend monument. Was hij niet zo oud, dan was hij reeds verdwenen met het kappen van zijn soortgenoten en zijn hout verstookt tot groene stroom.  De sater met een hoorn probeert de gemoederen te kalmeren.  Een reusachtig edelhert komt statig uit een betonnen bos van molens

Ons leven kleurt oranje.   Een rode kaart voor sport.   Horeca achter slot en grendel.  Zó wordt het probleem niet opgelost.  Niet wachten op een spuitje halen.   Zonder werk valt straks niets te betalen.  Sociaal zijn is afstand houden.  Zorgen voor goede lesmaterialen.   Op gespreide tijden boodschappen halen.  Dan kunnen we eindelijk terug naar het normale.