Het duivelsgebroed komt bijeen onder een grote boom; een levend monument. Was hij niet zo oud, dan was hij reeds verdwenen met het kappen van zijn soortgenoten en zijn hout verstookt tot groene stroom. De sater met een hoorn probeert de gemoederen te kalmeren. Een reusachtig edelhert komt statig uit een betonnen bos van molens […]
Een ongewoon Halloween Meer lezen »
Ons leven kleurt oranje. Een rode kaart voor sport. Horeca achter slot en grendel. Zó wordt het probleem niet opgelost. Niet wachten op een spuitje halen. Zonder werk valt straks niets te betalen. Sociaal zijn is afstand houden. Zorgen voor goede lesmaterialen. Op gespreide tijden boodschappen halen. Dan kunnen we eindelijk terug naar het normale.
Het hele seizoen wordt opgeborgen in een oude schoenendoos.Een kleine tafelventilator, het repertoire van een merel, wat zaden van de rode klaproos.Ansichtkaart van een vakantieliefje, zo vergeet ik niet zijn naam, uit een land hier ver vandaan.De vlinders, met hun tere vleugels klapperen nog even, houden zich daarna bewegingsloos.Een wespennest wil ook meedoen, slechts voor
Anderhalve metermaatschappij, vandaag de dag geen zoen of arm, geen flesje drinken delen, als je uit wil word je ingeschreven. Bedek je mond, je hebt geen recht van schreeuwen, wie niet in de pas loopt over uitgestippelde wegen, zal zeker nog wat beleven. Ga 20 seconden handen wassen, spetterspatter in de badkamer, buiten valt het
Wespen zoemen gretig rond een limonadebeker. Ganzen vliegen in formatie in een strak blauwe hemel. Hooi binnenhalen voor het weer begint te regenen. Peren plukken balancerend op het puntje van je tenen. Terrasje pakken, koffie drinken en een gebakje eten. Geniet nog even als je kan, van het heerlijke nazomerleven.
In witte mistflarden komen zij tegen schemer aangevaren. Manden vol zeegarnalen door sterke armen op vaste land gedragen. Een zeemansliedje overstemt hun rommelende magen. De beelden en geluiden beginnen in de nacht te vervagen. Flarden uit het verleden, in een weiland vol grazende paarden.
Filmbeeld in zwart wit. In een milliseconde zie ik jou. Voor ik het besef ben je al verdwenen. De tak maakt nog een na zwiepende beweging. The end.
Sluiers als fijn spinnenweefsel in langgerekte flarden strijken langs mijn nog slapende gezicht, speels kietelend wuivend, strelend, soms een beetje opgelicht, wiegend in een zuchtje verkoelende wind. Ik draai mij loom op mijn andere zijde, wil blijven zweven onder een heerlijk warme deken in een serene schemerwereld zonder regen en duizend dagelijkse problemen. Dan word
Heet, zinderend, gedachten smelten weg, ineenvloeiend tot zoute poelen van zweet. Ik lig al een tijd roerloos voor Pampus. Geen stress; alles kan nu ineens later. Kabbelend in een voetenbadje vol koud water.
Thuis is ver weg voor mijn vader Voor ons is thuis dichtbij Thuis willen wij niet zijn als mijn vader er is, dan zijn we liever op de tuin Mijn vader reist regelmatig naar zijn thuis en als hij daar dan is, voelt hij zich daar ook niet thuis Dan komt hij toch maar weer