Refia Doevendans

De doorgegeven zeep; door hoeveel mensen is de uitdeler wel niet stilletjes bedankt? Opluchting brengt het stukje dat geurt naar bitterzoete amandel.  Het Sonderkommando brengt hoop op overleven en de zeep het idee dat de aangekomenen de smerigheid van de afschuwelijke reis kunnen vergeten.   Maar de zeep wordt telkens ongebruikt verzameld, geteld en opnieuw aan

De imitatorkunstenaar zit in de top van de berk.  Hij tjift en tjaft, pieuwt en paft,   imponeert moeiteloos de buurt in zijn metallic paars groene spikkelpak.  Zingt boven- en ondertonen tezelfdertijd;  een lokaal zangtalent, zo te horen aan zijn Gronings accent. 

Haar aandacht wordt getrokken door een bericht in een provinciale krant. Het leesbrilletje wordt met een ruk onder een stapel oude kassabonnen vandaan getrokken en op haar karakteristieke neus geplant.  ‘Heb je dit al gezien?’ Ze wijst opgetogen naar een artikel dat gaat over de beroving van het tankstation in Bellingwolde die twee jaar geleden

Hagel – afgewisseld door natte sneeuwbuien, bijna half april, blijkbaar wil zij dit jaar geen lenteweer maar Siberische winterkou, zolang het buiten zo tekeer gaat blijft hij binnen op zijn vaste stek, behaaglijk in het bouwvallige chalet, achter het zuidelijke raam, tv zoals altijd afgestemd op het plaatselijke kanaal.  Op de tast gaan zijn handen

Een relaas met een vleugje waarheid geschreven vlak voor Pasen, zingeving met gaten, het is spijs met krentenmix die de kiezer tot kleurloze gort doen vermalen.  Belast is het brein vol frases, onnavolgbare stadsverhalen, waarvan de route jammerlijk niet bij de regionale VVV is op te vragen.  Kopstoten bleef Ludde tegen de bemoste bakstenen in

De boeman staat in verblindend licht, zijn arm dreigend opgeheven naar de zaal, in zijn hand een verborgen zakje met ketchup en een duidelijk waarneembaar steekmes van imitatiemetaal.     Het publiek vlucht diep weg in de genummerde rode stoelen, angstig en vol spanning kijken zij naar wat komen gaat.    Achter de coulissen spiedt de

Weg met alle ellende!  Schoon veegt de storm.  Een douche van regenstralen.  Naakte aarde zonder blad.  Frisse adem zonder mondkap.  Kom naar buiten en ontluik.  Krokussen in groten getale.  De bij zoemt opgewonden,  kust de ene bloem na de andere.  

Mag niet stemmen,  een leven van spek en bonen,  aangevuld met voedselbonnen.   Ouders moe van werken,  proberen touwtjes aan elkaar te knopen.  Ondanks al hun inzet,  toch niet rond kunnen komen.  Financiële zorgen,   weerkaatst in kinderogen.  Zorgeloosheid, misschien later,  als ze groot is. 

Enkele mooie dagen zijn aangebroken. Zitten is in de zon op het terras is verboden. Samen naar het park; maar die is afgesloten. Met prik en pas gaat straks alles weer open. Meer dan 1 jaar maatregelen tegen corona; hebben die uiteindelijk iemand geholpen?