De imitatorkunstenaar zit in de top van de berk. Hij tjift en tjaft, pieuwt en paft, imponeert moeiteloos de buurt in zijn metallic paars groene spikkelpak. Zingt boven- en ondertonen tezelfdertijd; een lokaal zangtalent, zo te horen aan zijn Gronings accent.
Haar aandacht wordt getrokken door een bericht in een provinciale krant. Het leesbrilletje wordt met een ruk onder een stapel oude kassabonnen vandaan getrokken en op haar karakteristieke neus geplant. ‘Heb je dit al gezien?’ Ze wijst opgetogen naar een artikel dat gaat over de beroving van het tankstation in Bellingwolde die twee jaar geleden
Hagel – afgewisseld door natte sneeuwbuien, bijna half april, blijkbaar wil zij dit jaar geen lenteweer maar Siberische winterkou, zolang het buiten zo tekeer gaat blijft hij binnen op zijn vaste stek, behaaglijk in het bouwvallige chalet, achter het zuidelijke raam, tv zoals altijd afgestemd op het plaatselijke kanaal. Op de tast gaan zijn handen
Een relaas met een vleugje waarheid geschreven vlak voor Pasen, zingeving met gaten, het is spijs met krentenmix die de kiezer tot kleurloze gort doen vermalen. Belast is het brein vol frases, onnavolgbare stadsverhalen, waarvan de route jammerlijk niet bij de regionale VVV is op te vragen. Kopstoten bleef Ludde tegen de bemoste bakstenen in
De boeman staat in verblindend licht, zijn arm dreigend opgeheven naar de zaal, in zijn hand een verborgen zakje met ketchup en een duidelijk waarneembaar steekmes van imitatiemetaal. Het publiek vlucht diep weg in de genummerde rode stoelen, angstig en vol spanning kijken zij naar wat komen gaat. Achter de coulissen spiedt de
Weg met alle ellende! Schoon veegt de storm. Een douche van regenstralen. Naakte aarde zonder blad. Frisse adem zonder mondkap. Kom naar buiten en ontluik. Krokussen in groten getale. De bij zoemt opgewonden, kust de ene bloem na de andere.
Mag niet stemmen, een leven van spek en bonen, aangevuld met voedselbonnen. Ouders moe van werken, proberen touwtjes aan elkaar te knopen. Ondanks al hun inzet, toch niet rond kunnen komen. Financiële zorgen, weerkaatst in kinderogen. Zorgeloosheid, misschien later, als ze groot is.
Kind van de rekening Meer lezen »
Enkele mooie dagen zijn aangebroken. Zitten is in de zon op het terras is verboden. Samen naar het park; maar die is afgesloten. Met prik en pas gaat straks alles weer open. Meer dan 1 jaar maatregelen tegen corona; hebben die uiteindelijk iemand geholpen?
Een glimp van de lente. We barsten uit onze huizen. Massaal recreëren we buiten. Fietsen, wandelen; weerstand opbouwen. Eindelijk een knipbeurt of een rijbewijs halen. Liefde is niet tegen te houden. Met het lengen van de dagen, groeit het verlangen naar het oude normale.
Het is een ‘dreuge’. Haar lippen tuiten terwijl ze het woord ‘droog’ met een Oost- Gronings accent uitspreekt. ‘Dizze, kist sikkom nargen’s meer krieg’n.’ Ik sta te blauwbekken in het onverwarmde zijkamertje waar de ijsbloemen op de ruiten volop in de bloei staan. Aaltje Pot speurt voorovergebogen tussen wat rommeltjes. Haar zoektocht eindigt bij een jampotje