gedichten

Wespen zoemen gretig rond een limonadebeker. Ganzen vliegen in formatie in een strak blauwe hemel. Hooi binnenhalen voor het weer begint te regenen. Peren plukken balancerend op het puntje van je tenen. Terrasje pakken, koffie drinken en een gebakje eten. Geniet nog even als je kan, van het heerlijke nazomerleven.

In witte mistflarden komen zij tegen schemer aangevaren. Manden vol zeegarnalen door sterke armen op vaste land gedragen. Een zeemansliedje overstemt hun rommelende magen. De beelden en geluiden beginnen in de nacht te vervagen. Flarden uit het verleden, in een weiland vol grazende paarden.

Filmbeeld in zwart wit. In een milliseconde zie ik jou. Voor ik het besef ben je al verdwenen. De tak maakt nog een na zwiepende beweging. The end.

Sluiers als fijn spinnenweefsel in langgerekte flarden strijken langs mijn nog slapende gezicht, speels kietelend wuivend, strelend,  soms een beetje opgelicht, wiegend in een zuchtje verkoelende wind. Ik draai mij loom op mijn andere zijde, wil blijven zweven onder een heerlijk warme deken in een serene schemerwereld zonder regen en duizend dagelijkse problemen. Dan word

Heet, zinderend, gedachten smelten weg, ineenvloeiend tot zoute poelen van zweet. Ik lig al een tijd roerloos voor Pampus. Geen stress; alles kan nu ineens later. Kabbelend in een voetenbadje vol koud water.

Thuis is ver weg voor mijn vader Voor ons is thuis dichtbij Thuis willen wij niet zijn als mijn vader er is, dan zijn we liever op de tuin Mijn vader reist regelmatig naar zijn thuis en als hij daar dan is, voelt hij zich daar ook niet thuis Dan komt hij toch maar weer

Een accu op vier wielen Een echte stroomvreter Kostbaar kunststof karkas Nee, hij hoeft geen plastic tasje Meneer is milieubewust bezig Zijn boodschappen gaan in een linnen tas

Sinds dat de nachtmerrie briesend is binnen gestampt, ontsnapt uit het illustere mediacircus, is het land in rep en roer. Vele horecatafeltjes sneuvelen onder de hoeven van het boze paard; niemand weet hoe het beest bedaard. ‘Schiet een gemodificeerde spuit in haar bil, dan gaat ze onderuit’, zegt de jonge clown met het hoogste woord

De kano glijdt nog langzaam voort in het water van het uitgestrekte zompige kikkerland,  terwijl wij plots uit onze dromen worden opgeschrikt. ‘Kijk, daar is de onheilsbrenger die de zon een gouden kroon heeft gegeven’, zegt de oudste angstig, terwijl wij met onze ogen de richting van de peddel volgen, die hij omhooghoudt als aanwijsstok.

Scootmobielen voor de Hema in formatie. Zwarte zwanen; die je beter niet kunt aaien. Eierballen eten aan de kade, al kauwend bootjes  staren. Afbraakpanden naast de Jumbo, het zijn al bijna monumenten. Elektrisch fietsen en lesauto’s; beide in groten getale. Duitsers komen hier graag boodschappen halen. Molens die ooit graan vermaalden. De meerderheid heeft al