Eigenwijs
Wees baldadig, hoe schandalig zonder schaamte, overdenk niet maar creëer.
Verras jezelf, doe eens gek, gebruik expres verkeerde maten,
laat die open gaten, lekker luchtig, frisse wind, improviseer.
Wijk af van ingesleten paden, bandeloos op eigen wijsheid varen,
wees uniek, maak eigen fouten, val, sta op, lach en innoveer.
Stevig wordt het grondvest van jouw unieke bouwsel;
heb je in de gaten, dat je nú pas hebt geleerd?
Schaduwtheater
Onder een scheerwollen deken tussen gesteven lakens, mag ik bij oma, voor een nachtje, in de bedstee slapen.
Een brandend kaarsje in het duister op een krukje naast het bed, veroorzaakt een schaduwspel in de kamer, naast een oud statig portret.
Ik begeef mij, in mijn fantasie, in een grotesk theater, de voorstelling is geopend, slapen kan altijd later.
Hoog geëerd publiek kom kijken naar het schaduwcircus, er is zelfs een acrobaat die salto’s maakt op de rug van een galopperend paard.
De schaduw van mijn hand beweegt wild over de muur, zie daar komt een giraf gevolgd door een vrolijk huppelende haas met een pompeuze pluizen staart.
Een blaffende hond, onmiddellijk door mijn andere hand gevormd, is al snel de langoor de baas, het kaarslicht flikkert er van op, gelukkig weet de haas zigzaggend aan de hond te ontkomen door zich te verschuilen achter een schaal met droge kievitsbonen.
Dan komt oma kijken naar het vertier, zij houdt de deur slechts op een kier, haar strenge gezicht duldt geen tegenspraak, de kaars moet uit, het is tenslotte al laat, oogjes dicht snaveltje toe, schaapjes tellen en maar wachten op Klaas Vaak.
Ik doe braaf wat oma zegt en sluit mijn ogen en lig stil te wachten op het zand der dromen, maar weldra, doe ik toch een ooglid open, want natuurlijk wil ik weten of het zandmannetje echt gaat komen.
Vrijheid
Alles wat ik zei of verzon
Was belachelijk en erg dom
De traditie, dat is belangerijk
Daar gaat de familie eer om
Die mag ik niet schenden
Het is ons heiligdom
Maar …
Het knaagt, mijn wereld is te klein
Ik wil ademhalen en eer-lijk zijn
We krijgen klappen als ik uitbreek
Mijn moeder, mijn broertje en zusje
Op het spel zet ik onze veiligheid
De prijs is een kogel
Die rakelings langs mij glijdt
Hij gaat dwars door de gesloten deur
Door de inslag ontstaat een gat
Ik kruip erdoor, ik ben bevrijd
Helden
Ware helden onderscheiden
Kloppen niet op eigen borst
Staan niet in middelpunt
In de krant of op het nieuws
Juist de personen achteraan
Misschien net in de schaduw
Die nergens over praten
Maar op het juiste moment
Goed hebben gedaan
Voor hen is het een gewone zaak
Om een held te zijn
Er valt voor hun niets op te schrijven
Het tweede perron
De stationschef is de chef van het station.
Hij was heel strikt toen hij als stationschef begon,
ze kwamen te dicht bij de rand van het perron,
hij vond dat dat niet langer kon
heel langzaam kwamen de ideeën, die zijn gedachten spon,
er afschieten met een geweer of kanon,
het duurde even tot hij zijn schroom overwon,
hij gaf haar een duwtje, omdat hij niet anders kon,
Er ligt dus nu een oud vrouwtje op de rails van het tweede perron,
hij voelde wel aan dat dit eigenlijk niet kon,
hij vond een touw waarmee hij zich opknopen kon.
Kijk hem daar nu hangen in de nok van het station,
met een fopneus een toeter en een rode ballon,
hij had een spiegelei en een fluit, waar hij op fluiten kon.
daar komt de trein
ik deed het voor de gein
heeft geoefend in de maneschijn
het had ook de sprinter kunnen zijn
helemaal klaar de Betuwelijn
gedicht geschreven door Drs A.
het derde perron
daar stond ik dan
tegenover mij hing een man
met een toeter en een fluit
komt de trein er al an
een oude vrouw vindt de dood
het spoor kleurt rood
een ontsnapte ballon
kiest het luchtruim
Bekijk hier de smederij waar Fred Bos met veel liefde voor de ambacht werkt.