Meneer Pad, dirigent van het kikkerkwaakkoor en helemaal hersteld van een langdurig ziekbed houdt overleg met mevrouw Akkerslak; een fervent nudiste, feministe, links georiënteerd en bovenal niet helemaal zijn slag. Hij is nog uit oud hout gesneden; degelijk en traditiegetrouw; ieder kent zijn rol en niets gebeurt onverwachts.
De uitvoering van het kikkerkwaakkoor gaat dit jaar eindelijk weer eens door; helaas is het aantal leden uitgedund door ziekte en bovenal ouderdom. Mevrouw Akkerslak is op bezoek: zij als beroepsactiviste maakt zich namelijk druk over de waterkwaliteit van de gemeenschappelijke sloot. Die wordt weliswaar elk jaar goed uitgediept maar er zijn nog steeds lieden die illegaal hun wasmachinewater erop lozen,vooral de wasverzachter leidt voor de waterkantbewoners tot een wrede dood.
Meneer Pad lijkt een en al luisterend oor, mompelt tijdens kleine stiltes zelfs af en toe wat. In zichzelf denkt hij ondertussen melancholisch aan zijn uitgedunde koor en neemt zich voor om nog snel een dramatische nocturne te componeren. Het zal ondanks alles een midzomernacht worden om niet te vergeten. Tevreden over zijn eigen gedachten tikken zijn vingers in de maat terwijl hij met toenemende trek naar haar over elkaar geslagen blote benen staart.