Adiago op de Klinkerweg

Twee oudjes

reeds lang verbonden

hun gezichten verweerd

maar hun liefde voor elkaar

nog steeds ongeschonden

Een theepauze brengt hun

tussen alle tuinklussen door

een momentje samen

op een bankje in de voortuin

waar zij hun keurige tuintje aanschouwen

De schoffel verruild voor een biscuitje

In rust genietend van zonnestralen

Hun gedeelde samenleven

verpakt in mooie verhalen

Omlijst door geliefde bloemenpracht

regelmatig  wreed verstoord

door interrumperend solist

een op harde klinkers

toeterend en zwaaiend

voorbij razende automobilist