Terwijl het omringende weidse land een zomer lang met zweet werd bevloeid, het rode graan opbloeide, daarna in rechte golven werd omgeploegd, wees iemand hen op de ganzen die luidruchtig het ruim innamen en zij wisten dat Adrillen spoedig nabij kwam.
De aanloop naar de markt leidde hen steeds meer af, talloze wensen en hoge verwachtingen kwamen als herfstige paddenstoelen op om in herinneringen ge worden opgeschreven waarna ze zorgvuldig werden afgewogen tegen nieuwe opwellingen. Zouden de sleetse klompen door nieuwe worden vervangen, een mestvarken voor worst en hammen, en hoe veel zakken meel en bonen? Een lap stof om kleding te naaien, zoetwaren, drank. Door het jaarlijks uitbetaalde loon voelde ieder zich tijdelijk een rijk man.
Wie zouden ze opnieuw ontmoeten? Familie, vrienden of een lang verwachte liefde? Wie was ondertussen kassiewijle? Dronken gedachten welden aan de vooravond op over de verhalen die zij zouden delen, uitbundig willen feesten tot diep in de nacht vulden aller gedachten terwijl oktober in lengend duister vergleed naar fel oranjegeel.
Het was heiig op de vroege morgen, de marktkramen werden in allerijl opgebouwd, het vee met veel kabaal door de straten gedreven. Pas op! daar gaat een losgebroken paard, de veldwachter rent er achteraan. En daar kwamen de eerste bezoekers al aangereden: boeren in zondagse kleren, heren met hoge hoeden, dames met mooie jurken gevolgd door het voetvolk met een jaarloon op zak, lachend, opgewonden om even zorgeloos te genieten van het moment. Het drukkende gevoel van knagende armoede zou met vrolijke muziek van het draaiorgel worden overstemd. Twee novembermaandagen zou het festijn duren, daarna zou een lange werkloze winter aantreden.