Refia Doevendans

Wees baldadig, hoe schandalig zonder schaamte, overdenk niet maar creëer. Verras jezelf, doe eens gek, gebruik expres verkeerde maten, laat die open gaten, lekker luchtig, frisse wind, improviseer. Wijk af van ingesleten paden, bandeloos op eigen wijsheid varen, wees uniek, maak eigen fouten, val, sta op, lach en innoveer. Stevig wordt het grondvest van jouw

Het oude jaar feestelijk afgeknald. Uit vuurrode papiersnippers verrijst onder een oplichtend gesternte gelukkig 2020

Onder een scheerwollen deken tussen gesteven lakens, mag ik bij oma, voor een nachtje, in de bedstee slapen. Een brandend kaarsje in het duister op een krukje naast het bed,  veroorzaakt een schaduwspel in de kamer, naast een oud statig portret. Ik begeef mij, in mijn fantasie, in een grotesk theater, de voorstelling is geopend,

Onder de kerstboom is het een luidruchtig geblaat. De stadsschapen uit Winschoten vrezen voor hun leven. Als de gemeente op bermbegrazing bezuinigen gaat. De ezel en de os proberen ze tot kalmte te sommeren. Zij willen liever zonder gemekker over de beste poffert discussiëren. Slechts twintig kandidaten mogen hun bakkunst vertonen, terwijl veel meer thuisbakkers

Geplande uitvaart van onze ooit beminde spullen, van wereldradio, bierdopje tot huisdierenkadaver, afgedankte boeken naast samengepakte kledingbalen De volle koffers van een aanstaande ex, op vaste dagen probleemloos aan stoeprand af te halen Hou de afvalkalender goed in de gaten, om straks opgelucht te kunnen ademhalen

In een duistere kamer van karton onder een deken van ritselend zilverpapier, slaap ik onbewust mijn begrensde leven. Eenzaamheid sluipt langzaam mijn existentie binnen, komt als een koude tocht onder de deken, verkleumd mijn innerlijk tot ik besef dat ik iets mis. Opgestaan rammel ik wanhopig aan gesloten vensterluiken die mij van de buitenwereld afsluiten,

Wat Sinterklaas in de loop van mijn leven over mij heeft opgeschreven. Het moet toch al een aardig boekwerk zijn, als ik denk aan wat ik allemaal heb gedaan. Kon ik maar een tijdje blikken in dat rode boek, het is voor mij genoeg, om het even te kunnen openslaan. Ik heb het wel eens

Verheven is de winterroos verlicht ons pad in stralend rood robuust en onbevreesd winterhard bloeit zij lustig in de binnenstad Geen groene vingers komen er aan te pas want deze rozengaard gloeit weergaloos louter door een eenvoudige stekkerdoos

Auto’s voeren verknipperd een lichtdans in cirkelpatroon. Geregeld wachten instromers, ongeduldig en individueel, tot ook zij volgas en a tempo kunnen deelnemen aan het simultane geheel.