Het Streekblad

Het gevaarte staat achterin de groentetuin. Met een emmertje in de hand loop ik er weifelend naar toe. ‘Pluk maar zoveel als je kunt!’ zegt hij ter aanmoediging, draait zich om en gaat het arbeidershuisje in. De benodigdheden om jam te maken heeft hij al klaar staan. Ik begin voorzichtig te plukken van de indrukwekkende […]

Een screenshot van ons allen voor het spel gaat starten; een stier op sterke achterpoten draagt met respect een totem van zijn voorouders op zijn rug. Aan zijn zijde een onbevreesde jonge vrouw met elfenoren achtervolgd door een opgewonden mechanisch kefhondje. Haar vriend voor de avond als goblin in een roze balletjurkje verkleed. Net daarachter

Aangebraden liggen op een badlaken.  Regelmatig omdraaien voor een  well done effect.  Anti zonnebrand- vermengd met zeezoutgeur.  Schreeuwend storten meeuwen zich op een zanderige boterham.   Uitgelaten kinderen plonsen in de branding.  Een vrouw ontwijkt angstig de waterspetters.  Armen beschermend tegen elkaar, tot haar buik rillend in de zee.  Het doorkomen valt met koudwatervrees niet mee.

Libellen, op Freya’s geschonken vleugels, zweven verheven boven de zomertuin vol zoete frambolleboosjes. Als je goed kijkt wel honderden als robijnen ontluikend aan de struiken van overvloed. Zaad ontvalt de uitgebloeide bloemen van het voorjaar, wat bloeiden zij voorheen mooi, zich prompt vermengend met het zout der aarde.  Rond het warme middaguur uit mijmeringen opgeschrikt door een ruzie in

Fluiten met een kunstgebit; het klinkt niet als fiet fwijee maar eerder als als pfivvver met veel spuug erbij. Een grijns in zijn rimpelgezicht niemand die het verschil ziet. Met door staar verblinde ogen lijkt hij toch een vroegere vlam te zien. Doet zij alsof zij niets hoort? Of doet haar gehoorapparaat het niet? Heupwiegend

Tante Annie met een houten dienblad, tinkelende volle glazen roze frambozen ranja; meneer de Uil en mevrouw Ooievaar tezamen verkleefd aan de buitenkant.  We kruipen uit de wigwam, mijn verentooi glijdt steeds over mijn ingevlochten kastanjebruine haren. ‘Uch’ is mijn naam en mijn land reikt tot het perk met gele Reuzenafrikanen. Mijn vriendinnetje speelt Winnetou;

Samen van het Sterrenbos, hij heeft het exacte adres ooit geweten, naar de Appelhof en nu duwt hij zijn vrouw voort; de wandeltocht valt op een mooie zomerse middag. Zij lopen langs de boerderij waar zijn moeder als meid heeft gewerkt, hij wijst ernaar: wat hijzelf heeft gedaan in zijn leven is hij al lang

Had ik je al verteld over de jonge eik? Die had geen vertrouwen in zichzelf; het belemmerde zijn persoonlijke ontplooiing en zonder wat van zijn jonge leven te maken vergroeide hij al spoedig tot een treurwilg.  Een stoet met pelgrims kwam langs de bast gekropen en de boom die niets anders te doen had dan

Een loot die zo graag naar de hemel reikte, onvolwassen al veroordeeld tot de beklaagdenbank, haar dromen door harteloze eisers afgestraft, onverbloemd tot een meter is wat haar wacht. Betoogd zal er worden tot twee meter hoog op eigen grond, met recht van larikshout verkleurd tot antraciet of wordt het toch bijeengebonden waterriet? Wie was het die

Meneer Pad, dirigent van het kikkerkwaakkoor en helemaal hersteld van een langdurig ziekbed houdt overleg met mevrouw Akkerslak; een fervent nudiste, feministe, links georiënteerd en bovenal niet helemaal zijn slag. Hij is nog uit oud hout gesneden; degelijk en traditiegetrouw; ieder kent zijn rol en niets gebeurt onverwachts. De uitvoering van het kikkerkwaakkoor gaat dit