Het Streekblad

De boeman staat in verblindend licht, zijn arm dreigend opgeheven naar de zaal, in zijn hand een verborgen zakje met ketchup en een duidelijk waarneembaar steekmes van imitatiemetaal.     Het publiek vlucht diep weg in de genummerde rode stoelen, angstig en vol spanning kijken zij naar wat komen gaat.    Achter de coulissen spiedt de […]

Weg met alle ellende!  Schoon veegt de storm.  Een douche van regenstralen.  Naakte aarde zonder blad.  Frisse adem zonder mondkap.  Kom naar buiten en ontluik.  Krokussen in groten getale.  De bij zoemt opgewonden,  kust de ene bloem na de andere.  

Mag niet stemmen,  een leven van spek en bonen,  aangevuld met voedselbonnen.   Ouders moe van werken,  proberen touwtjes aan elkaar te knopen.  Ondanks al hun inzet,  toch niet rond kunnen komen.  Financiële zorgen,   weerkaatst in kinderogen.  Zorgeloosheid, misschien later,  als ze groot is. 

Enkele mooie dagen zijn aangebroken. Zitten is in de zon op het terras is verboden. Samen naar het park; maar die is afgesloten. Met prik en pas gaat straks alles weer open. Meer dan 1 jaar maatregelen tegen corona; hebben die uiteindelijk iemand geholpen?

Een glimp van de lente. We barsten uit onze huizen. Massaal recreëren we buiten. Fietsen, wandelen; weerstand opbouwen. Eindelijk een knipbeurt of een rijbewijs halen. Liefde is niet tegen te houden. Met het lengen van de dagen, groeit het verlangen naar het oude normale.

De schemer reeds lang vervlogen Donkere deken van de nacht Beschermend en besloten In stilte bewogen Een voorzichtige ree Met zachte tred Het veld opgelopen Opkomend sterrengloed Weerkaatsend In zachte ogen

Donars helle slagen verlichten nachtelijke hemel zijn krakende bokkenkar zorgt voor ferme donderslagen Dorre aarde stelt zich dankbaar open Met gebarsten lippen dorstig drinkend De maan komt nieuwsgierig kijken Schuift ravenzwarte wolken opzij Haar koele blik kalmeert Voorbij trekt het onrustige onweer Wij kunnen weer rustig verder slapen

Eenzame wandeling over het smalle pad omringd door een verlaten wereld van donkere modder, dolle wind en somber wuivend riet Een pelgrimage naar het einde van de wereld, te voet, want anders kom je er niet Doodlopende weg naar hemelse weidsheid Leidt tot een laatste opgang in totale eenzaamheid Nog een deur te nemen tot

Ingewikkelde chocolade Uitgehold traditioneel Van echte chocolade imitatie Elk jaar weer de keuze maken; pak ik een paashaas met een roze of een blauwe strik?

in winterkou verzonken ontwaakt door zonnestralen warmte tintelingen kriebelen speels het oude wervelhout opgewekt sap aarzelend druppelend maar al snel stromend als een ruige beek wilg begint te zingen van uitbundigheid botten de katjes uit zachte pluisjes lijken te zoemen of zijn het de bijtjes?