gedichten

Tweekoppige adelaar, meesterlijke tweespaltzaaier, tomeloze bron van illusies en misleiding, jouw macht rijkt tot verre. Herrezen uit een ei als een vuurvogel ben jij er, telkens weer, om je zelf te behagen en de mensen over jouw wegen te drijven, verdeel en heers! Wie niet luisteren wil zal bliksem en regen treffen! Vloog jij niet

Idealen van onoverwinnelijkheid betekenisloos uiteengespat. Plotselingverdween de slagkracht, leidde tot een beangstigend gevoel van verlatenheid.Het onoverkomelijke besef van het einde, de strijd om een laatste ademsflard,nog niet willen toegeven aan eeuwig zwijgen. Ondergedompeld in eengrenzeloze overgang van bloederig zoet naar ziltig zout. Rustig maar, lieverd,rustig. Te langzaam verstilt de wreedheid van een eenzame dood ook

Hadden zij als katholiek niet verkondigd dat hun tovenaars sterker waren dan de onze? De zaag ging in Donar’s-eik en die deed er niks aan. We moesten daarna aan het werk, bouwen aan een kerk op stevig fundament. Binnensmuurs gebeurde het wonderbaarlijke dat velen overtuigde: een orgel hemelhoog, met haar bovennatuurlijke klanken betoverde zij velen

Deinend op een zee van tranen, tussen bemoste grafstenen en uitgebloeide levens is daar het lichtend hemel huisje. Als een baken op een akker waar geliefden onder een deken van verteerde bloemen voor eeuwig zullen slapen. Het hemelhuisje is een plek waar die verwoorde snik vrijelijk geuit mag worden, onuitgesproken gedachten in zinnen vloeien; ‘lieve