gedichten

Hadden zij als katholiek niet verkondigd dat hun tovenaars sterker waren dan de onze? De zaag ging in Donar’s-eik en die deed er niks aan. We moesten daarna aan het werk, bouwen aan een kerk op stevig fundament. Binnensmuurs gebeurde het wonderbaarlijke dat velen overtuigde: een orgel hemelhoog, met haar bovennatuurlijke klanken betoverde zij velen […]

Deinend op een zee van tranen, tussen bemoste grafstenen en uitgebloeide levens is daar het lichtend hemel huisje. Als een baken op een akker waar geliefden onder een deken van verteerde bloemen voor eeuwig zullen slapen. Het hemelhuisje is een plek waar die verwoorde snik vrijelijk geuit mag worden, onuitgesproken gedachten in zinnen vloeien; ‘lieve

Toen de winkels sluiten moesten, het publiek gedwongen internet bezocht waaide een ijzige wind langs de panden van de straat. Gevels raakten vervallen, winkeliers failliet, een huis gaat zo maar in de fik; zwartgeblakerd leek de toekomst van de straat. Flarden van herinneringen aan een ooit zo floriante straat bleven aan de binnenmuren hangen terwijl

bekijken en bekeken worden vaste gast op het terras de eerste in de smiezen dikke schuddelkont en die daar heeft zeker anorexia een vrouw met een baard ik ken haar! die bakt hamburgers in de straat wat is dat nou weer voor kleur haar? van alles kan voorbijlopen door een zonnebril kan je alles goed

Zondag 22 mei was de presentatie van de bundel die is voortgekomen uit het project Dichter bij het Verleden in het Oldambt. De presentatie vond plaats in Museum Slag bij Heiligerlee.Het project is erop gestoeld om de verbinding tussen oud en jong in de provincie Groningen te stimuleren middels het delen van verhalen. Onder leiding

Het verloren wereldwonder spreekt. ‘Hoe verrukkelijk is het leven’ zegt het beest en spuwt vooralsnog een matig vuur van purperachtige kardoenbloemen.    Klauwt achteloos naar een doosje knapperige popnagels, bekijkt kritisch het A-merk en uiterste houdbaarheid, bromt goedkeurend en begint luidruchtig met open mond te knabbelen.  Het gevaarte was vanuit gevangenschap geluidloos komen aanvliegen, over terracottarode

Heuvellandschap zo ver je ogen kunnen kijken, grasgroene steppen, het oneindig luchtruim is voor even het domein van Burkut; de goddelijke adelaar die steeds kleinere cirkelbewegingen maakt boven een punt op de grond, tot hij plots geluidloos maar met duizelingwekkende vaart naar beneden duikt en onzichtbaar wordt tussen het hoge vedergras.  De hond, groot met